Arne Van Coillie Trio feat. Kiki Manders |
club: De Ploeg artist: Kiki Manders |
© Rootsville 2017 |
review & photo: Freddie |
|
De jazz adepten in Limburg en er buiten weten dat het iedere maand verzamelen geblazen is in 'De Ploeg' te Diepenbeek. Het concept is ontstaan als 'Big Bottle Jazz' maar dat is door toedoen van diverse invloeden door de tijd heen beginnen verwateren. Je kan nog moeilijk in je eentje een magnum 'Cuvee Duvel' soldaat maken en dan nog met een goed gevoel de wagen in stappen. Wat wel nog steeds in het concept zit is een lekkere 'jazz' maaltijd waar je voor het concert kan van genieten. Het muzikale gedeelte van deze donderdagavonden in 'De Ploeg' zijn ook nog ongewijzigd gebleven. Zo is er steevast het 'Arne Van Coillie Trio' dat als begeleidend trio van dienst is en zo de jazz avonden hier telkens een andere jazz college weten uit te nodigen en vanavond is dit niemand minder dan Kiki Manders. Het trio bestaat zoals altijd uit Arne Van Coillie aan de 'black & white keys' en vanavond speelt hij op een 'rechte' aka 'muur piano'. De ritme sectie is ook al sinds jaar en dag dezelfde en bestaat uit zijn twee 'partners in crime', contrabassist Flor Van Leugenhaeghe en drummer Luc Vanden Bosch. Alle drie afzonderlijk meester aan hun instrument en dan kan er in feite nog weinig fout gaan. Kiki Manders groeide op in het Nederlandse Venlo en is een begaafd vocaliste maar speelt ook nog viool en piano en dus kan Arne zich vanavond geen foutje veroorloven ;-). Zij studeerde aan het conservatorium van Maastricht en ging zich vervolmaken in New York, the city that never sleeps, waar ze de finishing touch wist te halen bij Jen Shyu. Daarna verhuisde Kiki Manders richting Berlijn en het is daar dat ze recent haar debuutalbum 'Love is Yours is Mine' wist op te nemen. Op het album staan negen zelf geschreven composities en enkel voor 'Avec Le Temps' ging ze te leen bij Léo Ferré. Voor vanavond zijn alle ingrediënten aanwezig voor een 'enchanted evening' ware het niet dat het stormweer, de velen Belgische voetbalclubs op TV en het toch al nakend krokusverlof eten in het roet kwamen gooien. Dus geen 'full house' en dat is op zich wel een beetje jammer want zoals één van de vele waarheden zeggen...de afwezigen hadden weer maar eens ongelijk. Het zou een avond worden dat Kiki Manders haar talent hier vanavond kan etaleren aan de 'die- hards' en enkele collega's uit de jazz wereld. Een avond met vier doorwinterde muzikanten en een handvol 'jazz standards'. Wanneer we het hebben over standards kunnen we zeker niet voorbij Cole Porter en dat dacht Kiki Manders ook met het mooie 'You'd Be So Nice To Come Home To'. Zelfs zonder podium en met weinig sfeer rondom haar weet ze perfect in balans te blijven en bezingt ze alle toonladders voorradig. Nummers als 'My Foolish Heart' uit 1949 en 'The Shadow Of Your Smile' laten deze Belgisch-Nederlandse alliantie van vanavond toe te schitteren, en dan wordt het voor Kiki Manders van...takin' the midnight train to Berlin.
|